Miszkolc (węg. Miskolc) – czwarte co do wielkości miasto Węgier. Obecnie Miszkolc jest stolicą komitatu (odpowiednik województwa) Borsod-Abaúj-Zemplén. Miasto powstało po wschodniej stronie Gór Bukowych, w dolinach rzek Szinva, Hejő oraz Sajó, na pograniczu różnych regionów gospodarczych i krain geograficznych. Przez nizinę, na której łączą się rzeki Sajó, Bódva oraz Hornad, zwaną bramą miszkolcką, od pradawnych czasów przebiegają ważne szlaki handlowe i transportowe. Od Diósgyőr mniej więcej do Lillafüred rozciąga się 400-600 metrowy stopień Środkowych Gór Bukowych (Középső Bükk), którego większa część zbudowana jest z triasowego wapienia, łupku, dolomitu oraz innych skały. Do charakterystycznych cech terenu należą formy krasowe. W Lillafüred rozpoczyna się najwyższy stopień okolic Miszkolca, wznoszące się na 600- 900 metrów Wysokie Góry Bukowe (Magas Bükk), znane też jako płaskowyż Gór Bukowych (Bükk-fennsík). Budują je paleozoiczne i mezozoiczne osady morskie (wapień, łupek, dolomit) oraz skały erupcyjne (np. doleryt i porfir). Wznosi się stopniowo ze wschodu na zachód, a w jego wnętrzu powstały mniejsze i większe jaskinie. W starożytności tereny obecnego Miszkolca zamieszkiwały różne plemiona, w tym m.in. germańskie, a w X wieku zostały zasiedlone przez Węgrów. W 1241 r. Miszkolc został zniszczony przez Mongołów. Od XV wieku miasto królewskie. W latach 1596–1686 znajdował się pod panowaniem tureckim. Według badań archeologicznych obszar był zamieszkany od dawna. Paleolityczne znaleziska, mające ponad 70 000 lat, udowadniają, że jest to jeden z najwcześniej zamieszkanych terenów Europy.
Pierwsi znani mieszkańcy należeli do celtyckiego plemienia Kotynów, ale Węgrzy zajmujący ojczyznę znaleźli na tych terenach mieszaną etnicznie ludność, zamieszkującą okolicę Sötétkapu, Papszer oraz w okolicach Tetemváru. Na miejscu dzisiejszego zamku Diósgyőr przed przybyciem Węgrów stał gród ziemny. iasto otrzymało nazwę od rodu Miskóc. Jako pierwszy, posługując się tą nazwą, wymienia je Anonymus w swoim dziele Gesta Hungarorum około 1173 roku („que nunc uocatur miscoucy”). Ród Miskóc był odgałęzieniem rodu Bors, od którego pochodzi nazwa komitatu Borsod, a który w 1312 stracił ziemię, ponieważ stanął po stronie Mateusza Csáka a przeciw Karolowi Robertowi. Król podarował posiadłość rodzinie Széchy, która po raz pierwszy zdobyła dla Miszkolca prawo do sądów oraz targów. Ludwik Węgierski wyniósł Miszkolc do rangi miasta – oppidium – uznał za miasto rolnicze (mezőváros), z zagwarantowaniem praw do wyboru sądów oraz spisywania testamentów – w 1365 roku, mniej więcej w tym samym czasie, kiedy odnowił pobliski Diósgyőr. Król zarazem dołączył miasto do korony, która do 1848 roku była własnością króla. Miejscowość zaczęła się szybko rozwijać, na końcu XV wieku miała już 2000 mieszkańców, jednak podczas okupacji tureckiej rozwój zwolnił tempo. Miszkolc był jedynym miastem Węgier, który po uregulowaniach administracyjnych z 1886 roku, dzięki nadzwyczaj szybkiemu rozwojowi mógł się przeobrazić w 1909 roku z miasta wojewódzkiego w prawnie samodzielne miasto. Instytut ds. egzekucji kar (dziś: Instytut ds. Egzekucji kar dla województwa Borsod-Abaúj-Zemplén) ufundowano w 1902 roku. Po zawarciu traktatu pokojowego w Trianon w gospodarce na krótki czas nastąpiło załamanie. Wielu uciekinierów z obszarów kraju odłączonych od ojczyzny po Trianon przyjechało do Miszkolca. Miasto musiało przejąć dotychczasową rolę Koszyc jako centrum regionu. To i przygotowania do zbliżającej się II wojny światowej, które sprawiły, że Miszkolc stał się najważniejszym ośrodkiem przemysłu ciężkiego kraju, przyniosło ponowny rozwój, choć miasto wiele ucierpiało w ostatnim roku wojny. Pierwszy atak powietrzny dotknął miasto 2 lipca 1944 roku. Armia Czerwona zajęła Miszkolc 4 grudnia. Podczas wojny 350 budynków zostało doszczętnie zniszczonych, a 7150 doznało poważnych szkód. W 1945 roku z połączenia Miszkolca, Diósgyőr i Hejőcsaba został utworzony tzw. Wielki Miszkolc. W czasach socjalistycznych także później dołączano nowe miejscowości do Miszkolca. W 1949 roku z Bańskiej Szawnicy do Sopronu Akademię Górnictwa, której położenie zostało ocenione na za bliskie zachodniej, z miasta przeniesiono bardziej na wschód, do Miszkolca, wtedy już pod nazwą Politechnika Przemysłu Ciężkiego (Nehézipari Műszaki Egyetem). W następnych dziesięcioleciach miasto wchłonęło wszystkie pobliskie miejscowości, w odwiecznej rywalizacji z Debreczynem stał się drugim co do wielkości miastem kraju, licząc w latach sześćdziesiątych i siedemdziesiątych XX wieku ponad 200 000 mieszkańców. Lata dziewięćdziesiąte XX wieku przyniosły kryzys przemysłu ciężkiego. Trzecie (po Budapeszcie i Debreczynie) miasto przemysłowe Węgier (największe miasto okręgu przemysłowego Borsod): hutnictwo żelaza, fabryki maszyn i taboru kolejowego, największa węgierska wytwórnia celulozy i papieru. Wiele szkół wyższych. Port lotniczy. Miszkolc jest też uzdrowiskiem ze źródłami mineralnymi (słynne kąpieliska jaskiniowe w dzielnicy Miskolctapolca). W Miszkolcu znajdują się centra handlowe: Miszkolc Plaza, Skala oraz Szinvapark. Z roku 2000 przemiany z grubsza rzecz biorąc zakończyły się, miasto przeszło gospodarczy dołek. Wzrosło znaczenie sektora usług, na obszarze miasta pojawiły się duże firmy międzynarodowe i hipermarkety. Kierownictwo miasta świadomie stara się wzmocnić zaniedbywaną przez długi okres rolę kulturalną i turystyczną miasta, w której kryją się duże możliwości. Na końcu 2004 miasto w końcu zostało połączone z autostradą, można się spodziewać, że to da nowy impuls do rozwoju. W życiu miasta coraz większą rolę odgrywa turystyka. Najpopularniejszą atrakcją jest kąpielisko w jaskini. Źródło: Wikipedia
